Gedichten

Overzicht winnende gedichten:

2005: 4e prijs Gelders schrijvers collectief;

FAMILIEREÜNIE
op het einde van de dag
lijkt de lucht als voor eeuwig open,
lichtblauw is de avond
het museum binnengelopen
en zij die geschiedenis waren
zitten daar op het terras
met hem en met haar en
hoewel het vertrouwder is dan ooit
doet het einde van de dag
hen allen plotseling huiveren,
is het de wolk die spoedig
voor de zon zal schuiven,
de koudere wind die
vanuit de groeiende schaduw
op zal steken
of het besef dat afscheid het van alles wint

2008: winnaar Literatuur-stimuleringsprijs Eindhoven;

ANTON
kon hij maar terug naar
de rivier waarlangs hij
geboren werd, waar
de zon draden gloeit
in ovaal, opbollende wolken,
boven de reusachtige fitting
van de stompe toren
kon hij maar terug
naar de stad waar
op het station de tijd
in blinkende sporen
vooruit- en terugglijdt
en buiten smoort in de
zijn gebogen gestalte
kon hij maar terug
naar de fabriek
om opnieuw de duisternis
te overwinnen waar nu
onder torenhoge, witte schaduw,
meeuwen vliegen
van eeuw tot eeuw
kon hij maar terug
naar zijn evenbeeld
om net als hij
nog eenmaal deemoedig
zijn hoofd te buigen
nederig zijn hoed af te nemen
voor de verlichte stad

2008: winnaar Gelderse schrijverskring;

SCHRIJFHAND
een kroontjespen
geschoven in een
afgekloven, gele houder,
bracht de inkt naar papier
maar soms viel een zwarte zon
met angstige erupties
op het zeil van de klas
ik loog dat een ander
de dader was
en de leraar hield een
alsmaar kouder kruisverhoor
nee, dan zij,
met haar warme borsten
in mijn rug en
haar hand om mijn hand
gevouwen
schreef ik vloeiende letters
moeiteloos
soms is ze er nog,
als vanzelf
schrijf ik haar woorden op,
vanuit mijn warm geworden rug

2009: 3e prijs Literatuur-stimuleringsprijs Eindhoven;

2011: Poëzieprijs Pinc Ribbon;

KRUIPRUIMTE
in het kraakhelder
ziekenhuis
de lift naar
de kruipruimte
waar schone lakens
schuren als
vochtig zand
spinrag
rond haar borsten ligt
als ik vraag
hoe het gaat
richt zij zich op
om door het kruipgat
naar de prachtige herfst
te kijken
haar leven hangt
boven ons
aan een
zijden draad

2011: 1e prijs Dommeldal bibliotheken;

HIJ EN HIJ
in de verte
blaft een hond,
de nacht draagt
een versleten kleed
van diamanten
het land waaruit
hij morgen vertrekt
is het land waar hij
heen zal gaan
waar anderen hem vervolgen
zoekt hij het spoor
naar zichzelf
hij en hij, ze dragen
dezelfde heimwee,
waar hij nooit meer
terugkeert
zal hij voortaan zijn

2014: winnaar Holland Park Press;

TELEFOONCEL
ik had geen telefoon,
in de Milletstraat
belde ik in een cel
waar buiten in een hoek
het blad in cirkels vertelde
boven de granieten vloer
de gescheurde boeken
de bakelieten hoorn
waarop het condens lag
van wie mij voor was
mijn stap naar binnen
naar de wereld van buiten
de uitslag van een examen
mijn eerste baan
de ander die een ander had
waar het in de winter vroor
en het te heet was
in de zomer
in het voorjaar het herfstblad
naar binnen woei
als mijn mobiel
in mijn zak glijdt
weeg ik nog eenmaal
de zuchtende deur
die mijn leven bepaalde

2016 1e prijs Dommeldal Bibliotheken;

IN ROOK OPGEGAAN
de zonnestand
draait aan de knop
van mijn geheugen
de invalshoek van het licht
speelt mijn leven na
op het groene doek
van mijn jeugd
bij vers gemaaid gras
zaaien kinderstemmen
Oost-Indische kers
tot hun roep verstomt
in de kruidige nevel
van dovend najaarsloof
schoorsteenrook laat mij geloven
dat de huizen groter
en mijn stappen kleiner worden
bij krakende vorst loop ik
nog eens naar mijn oude klas
proef ik de bevroren schoolmelk
die ik vergeten was
mijn zintuigen zuigen
het aroma op
van klinkend licht
geurende smaak
en beeldend geluid
zij troosten het hart dat stilstaat
bij wat in rook is opgegaan

2017 3e prijs Raadselige Roos;

OP EIGEN VLEUGELS
in de verzengende zon
zagen velen mij vragen
zonder naar mij om te zien,
bij de messcherpe sikkel
van de opkomende maan
ontvoerden anderen mij
om mijn honger te stillen
en mij te voeden met hun woede
tegen het Westen
ze hebben mij gekleed
zoals mijn moeder deed
en daaronder met zorg
mijn bomgordel omgesnoerd,
ze hebben mijn haar gestreeld
omdat ik hun held zou worden
in het hotel waar mensen
schaamteloos hun geld verdienen
onder mijn nieuwe kleren
hangt de navelstreng
naar mijn eeuwige leven,
als ik er aan trek
dan beeft de aarde
en zweef ik weg
op vleugels
van onsterfelijkheid

2020: 2e Prijs Elly Blom Poëziewedstrijd ;

NA 75 JAAR
vrouwen reiken naar soldaten,
rustend op de lopen
van hun tanks,
verzopen uniformen
drogen in de zon waar
pumps met nylons dansen
naast besmeurde kisten
met bebloede sokken
vermoeide vlaggenstokken met
versleten oranje knoppen
dragen de verschoten driekleur,
van ver rukt een fanfare op en
hoogbejaarden marcheren langs
op het glad geschoren gazon
is de wanhoop van de oorlog
onder smetteloos witte zerken
metrisch en beheersbaar
teruggebracht
in het versteende voorhoofd
van jong gestorven vaders
staat sereen en schuldbewust
hun naam gekerfd
soms ligt een graf in scherven
met hakenkruizen beklad,
opdat wij niet vergeten

2022: 1e Prijs Elly Blom Poëziewedstrijd;

SCHONE LEI
mijn gedicht waarmee ik woorden
had ligt voor me, aan mijn
lettergreep ontsnapt, in blinde woede
is mijn dichtader leeggebloed
buiten zinnen misgetast staan
littekens op mijn vel gekrast,
ik taalde naar het uitgelezen beeld
en heb mijn dichthand overspeeld
waar mijn manke versvoet sleept
doven zijn vonken op mijn tong,
ik leg mij wankel neer,
mijn dichtvuur brandt niet meer
de tralies van mijn vers verscheurd
dansen snippers speels voorbij,
bevrijd van mijn gemeenplaats
begin ik aan een schone lei

2022: 1e Prijs Bibliotheek Dommeldal;

LANDING OP DE MAAN
de zomer van negenenzestig draagt haar naam,
op 20 juli lanceert de kabelbaan ons naar de
Weisshorn, in het maanlandschap van
struikelstenen schrijf ik mijn eerste liefdesgedicht
in de diepte ligt de aarde, het bergdorp Arosa
waarheen onze groepsreis begon, gelukzalig
daal ik met haar langs de groenzwarte sparren,
overal streelt haar beeld mijn horizon
we dansen die nacht de sterren van de hemel
tot een nieuwe dag terug de bergen kleurt,
in de dampkring van dauw op oranje weiden
glijdt haar arm van mijn rug
vier foto’s heb ik nog van haar, gebogen over
mijn vergrootglas overspan ik de tijd en afstand,
pas nu besef ik dat in onze buitenaardse nacht
de eerste mens geland is op de maan